بررسی کارآیی و بهینهسازی جداکنندهی مغناطیسی شدت بالا ( hims ( در خط dtp کارخانه بازیابی هماتیت شرکت معدنی و صنعتی گلگهر

کانیهای آهندار موجود در خوراک خط فرآوری باطلهی خشک کارخانهی بازیابی هماتیت، اغلب دارای قابلیت القاپذیری مغناطیسی ضعیف هستند. به منظور بازیابی این کانیها از جداکنندهی مغناطیسی شدت بالای تر استفاده میشود. در حال حاضر، به سبب بهینه نبودن شرایط 64 % با تناژ حدود 17 تن برساعت / عملیاتی این جداکننده، عیار آهن در باطله به طور میانگین 75 68 % است. پس مطالعات و آزمایشاتی در زمینهی متغیرهای / است و بازیابی آهن در آن حدود 8 موثر بر کار این جداکننده از قبیل شدت میدان مغناطیسی اعمالی، نوع ماتریس و اندازهی دهانهی آن، سرعت پالپ ورودی و اندازهی ذرات بهینهی خوراک انجام گرفت. برای یافتن شدت میدان % بهینه برای جدایش در آزمایشگاه از ماتریسهای ورق توریشده استفاده شد که بهترین بازیابی 42 و پایینترین عیار باطلهی بدستآمده 72 % بود. همچنین حداکثر میدان مغناطیسی قابل تولید با آنها 0999 گوس بود که قادر به شبیهسازی شدت میدان مغناطیسی جداکنندهی جونز کارخانه نبودند؛ از 3 میلیمتر ساخته شد. این / 2 و 8 / این رو ماتریسهای صفحه شیاردار با فاصلهی بین شیارهای 7 ماتریسها حداکثر میدان مغناطیسی قابل تولید را 6999 گوس افزایش داد. در یک بررسی آزمایشگاهی با ماتریسهای جدید مشخص شد با اعمال شدت میدانی برابر 12999 گوس و استفاده 3 میلیمتر و خوراک با / از ماتریس با فاصلهی بین شیارهای 8 80d 193 میکرون میتوان به کارآیی 31 % دست یافت. همچنین مشخص شد آهن موجود در باطله درگیر با پیریت / جدایشی معادل 3 نیست و به درجهی آزادی لازم رسیده است. در آزمایشی دیگر مشخص شد اگر ذرات کوچکتر از 38 میکرون را از خوراک جدا کنیم و هر قسمت را جداگانه مورد جدایش قرار دهیم، کارآیی 37 % میرسد. با توجه به اینکه بیش از 79 % ذرات موجود در خوراک / جدایش کلی به 36 جداکننده، ریزتر از 38 میکرون بودند، نتیجه گرفتیم که مشکل اصلی جداکنندهی جونز کارخانه وجود درصد زیادی نرمه در آن است.